ราชสมบัติอันมั่งคั่งภายในพระนครของเรา
เหมือนบุตรสุดที่รัก ฉะนั้น ผู้เสมอด้วย
เมตตาของเราไม่มี นี้เป็นเมตตาบารมีของเรา
ฉะนี้แล.
จบ เอกราชจริยาที่ 14

อรรถกถาเอกราชจริยาที่ 14

พึงทราบวินิจฉัยในอรรถกถาเอกราชจริยาที่ 14 ดังต่อไปนี้. บทว่า
เอกราชาติ วิสฺสุโต คือปรากฏในพื้นชมพูทวีปโดยพระนามที่กำหนดไว้
นี้ว่า เอกราช.
ในครั้งนั้น พระมหาสัตว์ทรงอุบัติเป็นโอรสพระเจ้ากรุงพาราณสี.
ครั้นทรงเจริญวัยถึงความสำเร็จศิลปะทุกแขนง ครั้นพระบิดาสวรรคต จึง
ครองราชสมบัติมีพระนามประกาศว่า เอกราช เพราะทรงบำเพ็ญบารมี
ด้วยการประกอบคุณวิเศษอันไม่ทั่วไปแก่ผู้อื่นมีศีลอาจาระ ศรัทธาและสุตะ
อันเป็นกุศลเป็นต้น และด้วยความเป็นหัวหน้าเพราะไม่มีใครเป็นที่สองใน
พื้นชมพูทวีป. บทว่า ปรมํ สีลํ อธิฏฺฐาย คืออธิษฐานศีล อันได้แก่
กุศลกรรมบถ 10 อันบริสุทธิ์สูงสุด กล่าวคือสำรวมทางกาย ทางวาจา
บริสุทธิ์ด้วยดี และประพฤติชอบทางใจบริสุทธิ์ด้วยดี ด้วยการสมาทานและ